Mensen met autisme hebben gevoelens, dat staat buiten kijf. Ze zijn niet ongevoelig. En ze uiten ook hun gevoelens. Al wordt vaak ten onrechte beweerd dat de meeste mensen met autisme een neutrale of vlakke emotionele expressie vertonen. Mensen met autisme willen emotioneel contact met anderen. Er is dus ook sprake van emotionele motivatie.

Raphaël zou uren met mama willen
schommelen.

Autisme is in wezen geen emotioneel probleem. Ze kennen gevoelens, net als wij. Maar de wijze waarop ze die uiten is verschillend, van een andere kwaliteit dan de onze. Verwonderlijk is dat natuurlijk niet. Autisme wordt immers voornamelijk gekenmerkt door kwalitatieve tekorten inzake communicatie. Het valt dan ook te verwachten dat bij personen met autisme ook de ontwikkeling van communicatie van emoties afwijkt van het normale patroon.

Mensen met autisme uiten hun gevoelens op een specifieke en eigenaardige wijze en niet volgens de universele codes. Iemand met autisme wordt vaak alleen begrepen door de ouders die zijn of haar specifieke gevoelsuitingen hebben leren ontcijferen. Voor vreemden zijn de gevoelsuitingen van mensen met autisme vaak onbegrijpelijk en verwarrend. En dat geldt ook voor mensen met autisme die begaafd en verbaal zijn.